Deze week de blog geschreven door een vakantieganger. De belevenissen van de Knopsjes eens een keer vanuit een ander gezichtspunt.
Dat begint al met het meedraaien op school, waar overigens nauwelijks Nederlandse kinderen zitten, als ‘leestante’. De betrokkenheid van ouders op school is hier minimaal. Het gaat zelfs zo ver dat ouders niet eens de moeite nemen de rapporten van hun kinderen op te halen. De school begint al vroeg en veel kinderen komen al vermoeid binnen. We lezen in groepjes met de kinderen. Eerst groep 6. De kinderen lezen hardop maar blijken geen idee te hebben wat ze lezen. Ze beheersen het Nederlands nauwelijks en kunnen zich niet concentreren. Bij het lezen in groep 3 krijg ik een eigen groepje. Voordat het zo ver is moeten de kinderen stil zijn. De juf schrijft de nummers van de kinderen die niet lief zijn (lees niet stil op het moment dat de juf het zegt) onder de getekende wolf op het bord. De kinderen die lief zijn (op tijd stil) worden onder roodkapje vermeld. Je bent hier dus lief of stout ten overstaan van de hele klas. Lijkt me goed voor het zelfvertrouwen!
Het was een drukke week. Bezoek betekent het dagelijkse ritme wat net begint te ontstaan weer even een beetje loslaten. Voor de kinderen een gewone schoolweek dus naar school brengen en halen en tussendoor en daarna maximaal genieten en er op uit. Dat betekent dus ook niet alleen als toerist hier vertoeven maar ook een inkijkje in het dagelijks leven hier en het bezoeken van plaatsen waar nooit toeristen komen.
Dat begint al met het meedraaien op school, waar overigens nauwelijks Nederlandse kinderen zitten, als ‘leestante’. De betrokkenheid van ouders op school is hier minimaal. Het gaat zelfs zo ver dat ouders niet eens de moeite nemen de rapporten van hun kinderen op te halen. De school begint al vroeg en veel kinderen komen al vermoeid binnen. We lezen in groepjes met de kinderen. Eerst groep 6. De kinderen lezen hardop maar blijken geen idee te hebben wat ze lezen. Ze beheersen het Nederlands nauwelijks en kunnen zich niet concentreren. Bij het lezen in groep 3 krijg ik een eigen groepje. Voordat het zo ver is moeten de kinderen stil zijn. De juf schrijft de nummers van de kinderen die niet lief zijn (lees niet stil op het moment dat de juf het zegt) onder de getekende wolf op het bord. De kinderen die lief zijn (op tijd stil) worden onder roodkapje vermeld. Je bent hier dus lief of stout ten overstaan van de hele klas. Lijkt me goed voor het zelfvertrouwen!Alle huizen zijn voorzien van hoge hekken en tralies voor de ramen. De ‘blanken’ wonen over het algemeen in riante villa’s met eigen zwembad in afgesloten ‘woonwijken’ die volledig omheind zijn, voorzien van slagbomen en 24 uurs toegangscontrole. De ‘gekleurde’ bevolking woont grotendeels dicht op elkaar gepakt in kleine huisjes. De integratie is hier duidelijk nog geen feit. Ook in de winkels, strandtenten, horeca etc. werken nauwelijks Nederlanders. Dat zijn de klanten, de gasten. Op de wegen wordt handmatig de afscheiding geschilderd terwijl het verkeer aan twee kanten langs raast. De slavernij is lang geleden afgeschaft maar is naar mijn mening hier in andere vorm nog wel te herkennen. Een beeld dat niet veel toeristen zullen herkennen.
Een uitzondering treffen we bij O-Mundo, de hotspot hier op dinsdagavond. Veel muziek van hier en een gemengd publiek waarbij de inwoners lekker losjes de heupen laten bewegen en de Hollanders er stijfjes tussendoor bewegen.
Het weer is deze week voor hier slecht. Veel bewolking en af en toe een bui, maar wel rond de dertig graden. Ideaal om toch nog lekker actief te blijven en veel te doen.
Natuurlijk hebben we alles gedaan wat we de afgelopen maanden samen hebben moeten missen. Veel, heel veel kletsen, goede gesprekken, shoppen, koffie drinken, filmpje kijken, witte wijn drinken, afzien tijdens zware wandelingen, chocola eten maar ook vakantie vieren. Lekker zwemmen, aan het strand liggen, koffie drinken in luxe resorts en natuurlijk speciaal voor mij alle lokale culinaire gewoonten uitdiepen. Dat betekent dus batido’s drinken (soort smoothies gemaakt door een oud omaatje vanuit een aftandse caravan, natuurlijk wel voorzien van tralies), uitgebreid wijn proeven voor we beslissen welke fles we meenemen, de drijvende markt bezoeken en je verbazen over de aanvoer van de waren. Vanuit een vrachtwagen, in een kano, naar het bootje, dat aangemeerd ligt achter de betreffende kraam, en dan vanuit het bootje de kraam in. Een steekwagentje lijkt me efficiënter maar dit is natuurlijk wel leuker. Ook eten we tussen de middag in een grote overdekte hal waar de echte mama’s achter gigantische pannen de lunch bereiden voor iedereen die authentiek wil eten. Kantoorpersoneel, studenten en toeristen eten hier gezamenlijk aan lange tafels of nemen iets mee. Natuurlijk bezoeken we ook het landhuis waar de oorspronkelijke Curaçao-likeur wordt gemaakt van sinaasappelschillen. Wij kennen die in de vorm van Blue Curacao die door toevoeging van kleurstof aan de sinaasappellikeur wordt gekleurd. Na het stappen bij een hippe strandtent Cabana is er dan nog het bezoek aan een van de beste truck i pan op het eiland. Zeg maar de shoarmazaak van hier. Op een parkeerterrein buiten het centrum staat in het weekend een oude “camper” van waaruit broodjes lomito (ossehaas, wat? Ja ossehaas in de nacht! ) worden verkocht aan het uitgaansvolk dat hongerig op weg is naar huis. Ik heb echt nog nooit zo’n lekker broodje vlees gegeten.
Natuurlijk valt er nog veel meer te vertellen over alles wat ik hier heb gezien en meegemaakt. Een aantal van jullie zie ik binnenkort wel en dan kan ik verder uitweiden. De foto’s geven ook nog een aardig beeld van onze week hier.
Nu nog even lekker zwemmen en bbq-en voor ik straks weer na huis ga. Vol indrukken en met het gevoel weer even helemaal ‘bij’ te zijn van het wel en wee van de Knopsjes.
Nog even en ze zijn weer thuis!
Jacqueline
En dan komt de roltrap weer in zicht…de tranen bleven toch niet weg. Goede reis!
Mascha, René en de kids