Week 6 Curacao – Eerste Negatieve ervaring!?
Thuisgevoel, bezoek aan dokter, Oogziekte Sari, boottocht, stappen op Cabana beach en …….
Hallo lieve mensen,
De afgelopen dagen stonden natuurlijk in het teken van genieten! Vooral genieten van onze villa waar we de komende maanden mogen wonen. Heerlijk veel ruimte, rust, fijne bedden, heerlijk zwembad waar we elke dag meerdere malen induiken, de grote porch buiten waar we lekker in de ochtend en avond kunnen vertoeven , het heerlijke briesje wind die recht op ons huis waait, en natuurlijk het lekker warme klimaat met veel zon. Allemaal geweldig. Maar…….. Niet alles was positief of toch wel?.. J
Ooginfectie Sari
Week 6 stond ook in het teken van de eerste ziekte van een van onze gezinsleden. Dinsdag vertelde de juf van Sari dat ze misschien een oogziekte had opgelopen. Sari had van al het zwemmen hier wat rode ogen, we dachten dat het erbij hoorde. Ze had behoorlijk veel last van een traanoog. Het schijnt hier nogal regelmatig voor te komen en is danook zeer besmettelijk. We zijn met Sari op woensdag naar de dokter geweest ook voor haar oortje waar ze last van had. Op de 1e dag kwamen we op het verkeerde moment en was er toen geen nederlands sprekende arts aanwezig en moesten we de dag erna terugkomen op afspraak. Na betaald te hebben voor het consult had de arts Sari onderzocht en kwam inderdaad tot conclusie dat ze last had van een (besmettelijke) ooginfectie en binneoorontsteking. Met oog- en oordruppels werden we weer weggestuurd. Sari is de rest van de week bij ons thuis gebleven en vond het prima. De druppels slaan goed aan. Op dit moment (4 dagen later) is alles weer bijna over en is ze hersteld.
Boottocht Spaanse Wateren – Zee
Afgelopen weekend was weer een top weekend op een min “puntje” na. Op uitnodiging van onze nieuwe vrienden Hans en Vicky zijn we vrijdagmiddag gezellig met ons hele gezin samen gaan varen op de Spaanse wateren en op zee. Hans en Vicky hebben een schitterende boot. Het is een soort speedboot met 90 pk compleet met lekkere zitplaatsen en trapje. Het was geweldig! Onze 1e boottocht hier op Curacao. Gezellig varen , zwemmen vanuit de boot en luieren met een koel drankje aan een hagelwit strandje.
Na een paar uur zijn we teruggekeerd, boot terug gebracht en was het tijd om samen het zoute water van de boot volgens aanwijzingen van Hans grondig te poetsen. De kinderen mochten blijven logeren en Mascha en ik waren vrij om samen een avondje weg te gaan voor een hapje en een drankje.
Avondje uit en…..
Op aanraden van Hans bezochten we een erg leuk portugees restaurant genaamd Espetada House. Voor de liefhebbers van vlees is dit een echte aanrader. Voor een betaalbare prijs kun je er een vleesspies ( Lomito) (of visspies) bestellen van wel 60 cm lang! De smaak was voortreffelijk, ook het personeel was erg vriendelijk. Na Espetade zijn we vertrokken naar Cabana om op te gaan genieten van een gezellig avondje met live muziek.
Aangekomen op de locatie zagen we meteen dat het er erg druk was. Je auto parkeren was niet eenvoudig. Ook omdat je hier voor de 1e keer aankomt weet je nog niet waar je moet zijn met je auto. We hadden onze auto tegenover Cabana geparkeerd langs de weg en zijn naar binnen gegaan.
Pianist/zanger Juli Juliet is hier op het eiland momenteel erg hot. Spelend aan de vleugel+keyboard vergezeld door 2 zeer sterke zangeressen verzorgen ze samen met een DJ de hele avond. Cabana is een hippe strandtent waar het stikt van de Nederlanders. Locals kom je hier niet of nauwelijks tegen. Je staat daar in het open lucht aan het strand lekker te swingen met een biertje of wijntje. De sfeer was erg goed. We hadden afgesproken met wat nieuwe vrienden, ook Judith onze oppas was hier van de partij. Zijn gebleven tot rond 1:30 uur en daarna vertrokken. Aangekomen bij onze auto zagen we dat ons handschoenen kastje nog openstond. Huh!? Handschoenenkastje wacht eens!
Er zat helemaal geen ruit meer in. Al het glas lag in duizend stukjes door op de passagierstoel en door de auto verspreid. Onze rugzak met inhoud hadden ze meegenomen en (gelukkig) onze cd speler laten zitten. Het frontje lag ook nog op de stoel. Dus toch niet zo’n goed idee om hier aan de weg te parkeren. Ondanks deze gebeurtenis bleven we rustig, ik ben achterin gaan zitten en we zijn naar huis gereden met onze ramen open. Op dit moment is het in de avond en nacht nog steeds rond de 23-24 graden dus koud hadden we het niet onderweg.
De volgende dag (zaterdag) stond in het teken van glasruimen en politiebezoek. Een aantal uren op het politiebureau gezeten om een rapport op te laten maken. Totzover onze “negatieve” ervaring. Gelukkig hadden we een superdag gehad en zelfs de diefstal kon onze dag niet verpesten. We gaan ervan uit dat alles wel weer goed afloopt. Ook dit zal wel weer een betekenis hebben gehad in onze ogen. We komen overal weer sterker en beter uit, wat er ook gebeurt. Dat is wat we geloven. Met deze gedachte zijn we verder gegaan.
Vandaag, zondag hebben we samen uitgeslapen tot 8 uur en is Zoë gaan hockeyen. Ze kon meerijden met Pieter, een Nederlandse man die ook met zijn vrouw en 3 dochters hier bij ons in het straatje woont. Hij is hockeycoach, fanaat en organisator binnen de club. Zijn dochter speelt ook mee. Dit gezin woont al 3 jaar op Curacao. Pieter werkt bij de bank Mees en Pierson. Waarschijnlijk blijven ze hier ook nog 6 maanden en keren dan terug naar Nederland.
Na 6 weken
Het valt me op dat nu na ruim 6 weken op het eiland eindelijk de rust begint te komen en we onze “draai” beginnen te vinden. Als je voor langere tijd vertrekt naar “buitenland” ga je met een heel andere instelling, een ander gevoel weg. Je ervaart het anders. Het gevoel van thuiskomen blijft achter (Ik denk aan het nummer “Verlangen” van Bram Vermeulen (youtube link) Hij geeft het mooi weer dit gevoelige nummer.
Het woordje “Tijd” is voor mij nog steeds een van de meest interessante woorden zeker de context van tijd en reizen, je ervaringen, besef van tijd. Wat verandert er of blijft het besef van tijd hetzelfde? Het ongeloofelijke gevoel van onrust in mijn lijf is er nog steeds maar lijkt zich niet verder uit te breiden maar mogelijk minder te worden. Het lijkt erop dat zowel Mascha alsook de kinderen al aardig ingeburgd beginnen te raken hier. De kinderen hebben inmiddels 2 volle lesweken op school achter de rug en hebben het goed naar hun zin. Over de lessen en de school zullen we over een paar weken een apart stuk schrijven.
Mascha heeft inmiddels ook wat tennismaatjes gevonden en gisteren eerste partijtje getennist! Ik heb vorige week al een leuke tocht gefietst op de mountainbike met Diede, een jongeman van 23, wedstrijdschaatser die ongeloofelijk met veel explosie me het snot uit de ogen reed hier op de sterk en steile heuvelachtige wegen en paadjes. Wel er g mooi. Ik ben blij dat ik mijn mountainbike mee heb genomen. Op dit moment maak ik voorbereidingen om met mijn GPS een aantal routes te gaan
rijden uit de mountainbike gids van Curacao. In de gids worden een aantal mooie routes beschreven die verdeeld liggen over het hele eiland Curacao. Curacao is heeft met zijn vele heuvels, zoutpannen, kenuk paadjes veel te bieden op fietsgebied.
Ik speel nu bijna dagelijks op mijn keyboard, een yamaha PSR-S900. Een heel fijn keyboard dat ik hier op het eiland gelukkig kon overkopen van een aardige en muzikale Antiliaanse man.
We hopen dat we de komende week zoals belooft door UTS (dat is de KPN van Curacao) aangesloten worden op het internet. We krijgen als het goed is een 6 mb verbinding, dus dat zit wel goed. Dan komt er ook hier weer wat meer rust en een einde aan onze vele bezoekjes aan de Mac en kunnen we gewoon rustig Skypen, Hyven, Twitteren, Facebooken, Linkedinen, Myspacen, etc. J
Tot zover mijn bijdrage en update voor onze week 6. Morgenvroeg gaat om 5:30 uur de wekker weer en begint onze week. Kinderen naar school en wij o.a. onze autoruit laten fixen. Alles op het Antilliaanse tempo. Rustig aan. J
Ayó!
Groetjes en liefs vanuit het Bon Curacao!
René en Co
