1 jaar later

Beste Curaçao reisblog lezers,

Het is nu 1 jaar geleden dat we met ons gezinnetje in het vliegtuig stapte op weg naar
het zonnige en warme Curaçao om er 7 maanden te verblijven.

Ik en iedereen binnen ons gezin denken nog bijna dagelijks, wekelijks terug aan onze mooie reis, en hoe we daar genoten hebben.  In het begin wilde ik echt niet weg uit Nederland, mijn zaak verlaten en alles wat vertrouwt is achterlaten...  

Nu ik terugkijk op dit avontuur ben ik zooo dankbaar,  ontzettend dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren. Heel eventjes een nieuw leven opbouwen,  ervaringen opdoen, nieuwe mensen ontmoeten, jezelf weer terugvinden, kunnen loslaten, ontspannen, veel geleerd..

Het was geweldig!  De 1e maand was een echte nachtmerrie voor mij,  allemaal donkere mensen om me heen, wat ik als echte bleeksheet niet gewend was, ik was bang. Mezelf toch al enigzins contactgestoord te noemen op dat moment,  werd letterlijk in het diepe gegooid!    We moesten op zoek naar een huis, een geschikte school voor de kinderen (bedankt Chaya Willems!) en een goede auto, die je er hard nodig hebt.

Ik heb vele angsten overwonnen, zoals contact maken met mensen.. hahaha! Ik heb het geluk gehad eventjes deel uit te mogen maken van leuke Curacaose rockband Sleeves wat geweldig was.   Heb toetsen gespeeld met andere muzikanten woonachtig op het eiland met als hoogtepunt, een Bob Marley sessie op een party samen met de Nederlandse artiest Lenny (toen bekend van de Voice of Holland).  

Ik heb gezien hoeveel goede mensen woonachtig zijn in Curaçao en hoe moeilijk sommige mensen het er hebben.    Ik zou willen dat de nederlandse overheid hier meer aandacht aan zou schenken door middel van extra financiele steun voor betere educatie, huisvesting scholen, wegenbouw, afwatering, meer recreatievoorzieningen voor kinderen, kinderopvang (ouders werken bijna soms dag en nacht om rond te kunnen komen)!  

Je hebt Nederland en je hebt de Antillen,  waaronder Curaçao,  waar ik een onbeschrijfelijk fijn gevoel bij krijg als ik de naam uitspreek.  Bij een bezoek aan het prachtige en indrukwekkende Kura Hulanda museum hebben we gezien hoeveel leed de Nederlanders hier in het verleden, tijdens de slavernij hebben aangebracht en dan voel ik me ontzettend nederig en verdrietig.  Het is een tijd die onderdeel uitmaakt van de Nederlandse historie wat zeker in humanitair opzicht als een zwarte periode gezien mag worden.   Ik voel verbondenheid, respect en liefde voor de Curacaoenaren.   De warmte die je er vind in het klimaat maar vooral van de bewoners. 


Ik heb diepe respect voor mijn 2 kinderen, zij moesten naar een vreemde school, nieuwe taal leren, veel huiswerk en leren omgaan met andere regels, regels van de Antilliaanse cultuur.
Ook zij hebben onzettend veel geleerd van de ervaring, veel vriendjes en vriendinnetjes gemaakt.

Mijn vrouw Mascha ben ik ontzettend dankbaar dat ze me heeft meegetrokken of weggetrokken uit onze dagelijkse sleur. Het heeft me als mens bewuster gemaakt van de wereld, en doen beseffen hoe klein ik eigenlijk ben, hoe goed we het hebben als Nederlanders hebben met al onze regels en wetten en voorzieningen en aan de andere kant hoe we ons toch zo beperken in ons denken en doen.
Beperken door onszelf in hokjes te stoppen en snel te veroordelen, dat hebben we geleerd vanaf onze
geboorte. Beperken door stress toe te laten in ons leven en vooral veel materialisme.
De curacaoenaren hebben dit alles niet nodig om gelukkig te zijn, zij hebben elkaar, de verbondenheid, de warmte, de zee, wederzijds respect, liefde. Gelukkig kun je ook in Nederland steeds meer verbondenheid en respect zien opkomen. Als mens willen we toch allemaal hetzelfde toch? We hebben allemaal dezelfde behoeftes, en de meeste zijn GRATIS te vervullen.   Ik weet nu dat het allemaal niet voor niets komt, het begint bij jezelf, en ik doe mijn best om elke dag te genieten en te nemen zoals het komt.    


 Curaçao en lieve vrienden, hopelijk tot snel weer ziens!

Rene Knops

Thuis in Nederland? Thuis in Curacao? Ban Kas Bek.

De eerste twee weken zijn voorbij, we hebben zon gezien en regen. Genoten en gehuild. We zijn flink aan het acclimatiseren en het wil nog niet zo vlotten…

Het afscheid in Curacao was geweldig, met onze lieve vrienden om ons heen zonder verplichtingen en vol genot en plezier. Heerlijk uit eten om Hans en Willemien te bedanken dat we in het appartement mochten, lomito bbq bij Wiek en Philomijn en nog een laatste keer op de boot bij Hans en Vicky met ach nog een keer bbq. Met de kindjes naar een zwembad met glijbaan en de laatste keer naar de Dolfijnen @ Seaquarium. Eindelijk zijn René en ik toch nog een keer gaan eten bij Mango’s (een aanrader) en als afsluiting een dansfeestje bij Cabana, de vaste dans tent van Mascha.

Op de dag van vertrek werden we vergezeld door Hans en Willemien met de kinderen en Hans Vicky. Philomijn heb ik vanaf de brug nog gezien en ik vond het erg jammer dat ik ‘r geen knuffel meer kon geven. Na 4 koffers en een fiets te hebben ingecheckt en 4 koffertjes in de hand kwam de roltrap in zicht. Na veel omhelzingen en toch weer wat tranen zouden we Curacao voor dit moment verlaten!
De vlucht ging snel en zonder slaap voor iedereen. Toch zenuwachtig voor het ontvangst. JA, het was goed om weer naar huis te gaan. Heerlijk om de ouders weer te zien en zus en zwager. Ook moe en verward. Na 4 uur geslapen te hebben zijn we om goed te beginnen gaan uit eten met een flinke borrel erbij.

Maar nu? 

De eerste dag moesten we regelmatig een traantje wegpinken, Max onze trouwe labrador is in Curacao (Ɨ) en liep ons hier ineens niet meer voor onze voeten. De momenten gingen van “wat ruikt het hier lekker tot wat een snert weer”, “wat doen we hier?”, huilen na een skype contact met Curacao en blij om vrienden hier in NL weer te zien. Nu nog kunnen we slecht tegen omgevingen met veel geluiden, waarom weten we niet. Het is heerlijk om te slapen zonder airco maar lopen we te koukleumen door het huis met fleecetrui en het liefst de open haard aan (hebben we toch nog maar even niet gedaan). Genieten we van het fietsen maar missen het strand, de wijntjes met onze vrienden en het hele leven daar.

Onze kinderen? Die gaan niet meer terug! Ze hebben nog niets laten merken dat ze Curacao missen en zijn heel erg blij dat ze hun beste vriendjes en opa en oma hier weer hebben. “Mis je curacao niet?”“Nee hoor Nederland is precies goed voor mij”, zei Zoë. “Heerlijk die koude lucht, vind ik helemaal niet erg”.
De tafel is opgehaald en donderdag gaan we naar Saskia en Pieter onze oude buren uit Curacao die na 4 jaar ook weer terug zijn. We halen dan ons keyboard op.
René is quasi blij: “we krijgen drie droge dagen! Hé hoor je dat? “
Mascha: “Heerlijk, de verwarming op 23, 22 is ijskoud brrr!
Ons thuis? We hebben er nu twee!

Hieronder nog de foto's en onze pageviews van de afgelopen maanden:

Pageviews vorige maand:  510

Pageviews geschiedenis sinds December 2010:   5.789

Bedankt voor jullie steun en reacties, dit zal de laatste blog zijn met de laatste foto’s. Binnenkort zullen de foto’s ook niet meer online staan. Dus geniet er nog even van of kom langs voor de live verhalen!

Ayo Dushi Curaçao - Goedemorgen Nederland!

Lieve mensen,

even een snelle post...gisteren 06:20u lokale tijd zijn we aangekomen op luchthaven Schiphol, Nederland!

1e reactie: afscheidstranen, vermoeidheid, koud, blijdschap, verwardheid, slapen...

Later snel meer met uitgebreid verslag met ervaringen en foto's.

Voor onze lieve vrienden in Curaçao, we missen jullie nu en gaan jullie ontzettend missen!!!

Week 31 Bonaire

We hebben een heerlijk relaxte week gehad.

Toch nog eerst wat pijntjes wegwerken op de behandelkamer van de huisarts en daarna rustig, poco poco, genieten van dit eiland met onze huurauto.
Veel deed ons denken aan Curaçao, de natuur, de zee, het Nederlands praten, de producten in de winkel, alleen was het kleiner en lekker ook veel rustiger. Geen drukke ring maar veel ruige zandpaden en veel snorkelplekjes.

De onderwaterwereld is echt heel mooi! Ik, Mascha heb nog gedoken en René was de laatste twee dagen voldoende herteld om te gaan snorkelen op Klein Bonaire en bij het Washington Slagbaai Nationaal Park. Het werd weer factor 30 smeren en voor het eerst verbranden!

We ook veel gepraat over Curaçao, zijn af gaan tellen voor Nederland en hebben geprobeerd te bedenken hoe het verder zal gaan. Dit is natuurlijk niet te voorspellen en we zullen hoe dan ook weer moeten wennen aan de lagere temperatuur en manier van leven. We zijn erg benieuwd hoe dat zal gaan! De kinderen kunnen niet wachten om naar Nederland te gaan om vooral Opa en Oma, Anouk, Bart, Kyra, Guusje en Inge weer te zien, hoewel ze nu voelen dat óók Curaçao een soort thuis geworden is.

Morgen vertrekken we in een klein vliegtuigje met 14 passagiers en worden we door onze vrienden Hans en Willemien opgehaald waar we de komende nachten tot zaterdag mogen slapen. We krijgen dan echte kaas uit Nederland, gaan samen uit eten en zoeken onze andere vrienden op.

Vrijdag hebben we een uitzwaaifeestje op Cabana en stappen dan waarschijnlijk zonder veel te slapen in het vliegtuig...

Volgende week maandag kunnen we de ervaringen zelf weer vertellen, maar we zullen de blog nog even vervolgen.

Ayo en tot héél snel

xxx van ons

Foto's Suriname

Hieronder wat leuke kiekjes van onze vakantie in Suriname. Suriname is een geweldig land met vele mogelijkheden en ontzettend aardige mensen. Later zullen we ook foto's plaatsen van Menimi!

Week 29-30 Suriname Reisverslag!

Suriname Reisverslag

Suriname, Paramaribo

Wat een vakantie!

Wat ik ook ga schrijven, zeggen of vertellen het zal nooit zo overkomen als we hebben ervaren met een echt hoogtepunt en helaas ook een dieptepunt aan het eind.

We begonnen in de nacht van 30 juni met een late aankomst in Paramaribo, het appartementen complex (Hosta Appartements aan de Keizerstraat) was een hotel met de ruimte van een appartement en was voortreffelijk.

Hosta Appartments Paramaribo

Ontzettend aardige en behulpzame mensen.  We bemerken dat dit een ontspannen en vriendelijke werking op onszelf heeft!   Dit is trouwens best opvallend in vergelijking met Curaçao waar je hier en daar pech kan hebben met de vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen.   Heerlijk om op te staan en aan te schuiven bij het ontbijt en lekker rustig te genieten. Na elke dag om 6:30 uur in Curaçao ontbeten te hebben, kregen we het daar niet voor elkaar om vóór 9:00 uur aan het ontbijt te zitten. Heerlijk!

We zijn uiteindelijk 9 dagen in Paramaribo gebleven met de laatste 2 nachten in het comfortable Residence Inn. In het laatste hotel konden we genieten van een mooi buitenzwembad. 

Paramaribo zelf is maar een vieze stad, het is er rommelig, vervallen en stinkt echt. Hopelijk wordt hier nog in de toekomst aan gewerkt wat zeker het toerisme zal bevorderen. 9 dagen in Paramaribo vonden we toch wat aan de lange kant zeker als we van te voren zouden weten hoe ontzettend overweldigend mooi het binnenland was wat ons daarna te wachten stond!  Zeker ook omdat er aardig wat neerslag is gevallen tijden ons verblijf in de maand juli.  

Palmentuin Paramaribo

Palmentuin, Paramaribo Suriname

De eerste dag, op 1 juli, vierden we samen met hen de afschaffing van de slavernij. En omdat Suriname nog niet echt een vakantieland is sta je daar als gezin zo ongeveer alleen tussen al die mensen die vieren dat ze destijds eindelijk van die Hollanders af waren…toch was er niemand die ons vreemd aankeek, iedereen was zelfs uitgelaten en vriendelijk. De meeste gezelligheid was te vinden in de palmentuin.  

Vooral de Palmentuin was vanaf dag 1 erg populair vooral bij de meisjes vanwege de leuke speeltuin.  Ontzettend mooie ruime tuin met honderden oude en enorme palmbomen waar je ook lekker in de schaduw kunt zitten op een van de vele bankjes. 

 

 Fietsen in Suriname!

Daarnaast hebben we veel plezier beleefd aan onze gezamenlijke fietstocht.  Deze fietsen met aanhangfiets hadden we een dag gehuurd. We zijn die dag vanuit Hosta appartements vertrokken richting Leonsberg om daar de Surinamerivier over te steken met een van de vele korjalen (lange smalle houten bootjes met een benzinemotor).  Aangekomen aan de overkant zijn we naar Nieuw Amsterdam gefietst en het oude fort bezichtigd.  Erg mooie tocht met uiteindelijk rond de 40 km op de teller.

Dolphine & Sunset tour 

Ander hoogtepunt was toch wel de dolphin en sunset tocht ook vanaf Leonsberg waar we goed verzorgd in een korjaal naar de monding van de rivier voeren waar de ervaren kapitein Moon ons naar de beste spots bracht waar we al snel  aan alle kanten van de boot dolfijnen voorbij zagen zwemmen , erg leuk!   

Ook hebben we een voormalige plantage bezocht wat nu een bewoond wordt door voornamelijk javanen, hier werden we hartelijk ontvangen en konden we genieten van lekkere javaanse hapjes.  Aan het einde van de middag weer terug richting Leonsberg waar we konden genieten van een prachtige zonsondergang. Ook Zoë en Sari vonden het geweldig en dan vooral Anne de tourgids.

Bergendal

Na 9 dagen was het tijd om Paramaribo te verlaten en de jungle op te zoeken.  We vertrokken  vanaf het Krasje (Krasnapolsky hotel) per  bus richting “Bergendal, Eco & Cultural River Resort”.   Na 1,5 uur met 1 tussenstop kwamen we aan op onze bestemming. Eindelijk!  Te midden van de Surinamerivier en het dichte regenwoud. 

De op een heuvel gelegen sfeervolle houten lodge was geheel gebouwd in stijl, midden in de bossen en op hoge houten palen, maar met luxe inrichting: airco, grote luxe bedden, mooie hemel klamboe en goed uitgeruste badkamer. Alles was hier gericht op comfort en luxe dat was duidelijk, zeer goed ontbijtbuffet, lunch en dinerbuffet.     

's Nachts hoorde je de brulapen en kikkers samen met de jungle krekels en vogels. Het echte oerwoudgeluid waar we wel even aan moesten wennen.

Mamakreek, Bergendal

We hebben 2 overnachtingen gehad in dit resort en een aantal leuke activiteiten gedaan zoals wandeling met gids naar de heuveltop van Bergendal, kajaktocht over de Surinamerivier en Mascha heeft zelfs in haar eentje de spectaculaire (zie foto) kabelbaan met 6 platforms én spectaculaire afdaling op 35 meter hoogte over de brede Surinamerivier gedaan! Ze ging met 60 km per uur van 35 meter naar 9 meter en ze vertelde me dat er toch wel wat angstzweet op haar voorhoofd stond boven op het platform. Eenmaal aan de kabel was het genieten!  

We hebben een erg leuk Nederlands gezin ontmoet met 2 kinderen.  Op de 1^e avond was er een mooie demonstratie van de Marron dansen.  De laatste avond was er een karaoke avond en natuurlijk mocht de familie Knops niet ontbreken. Iedereen van het gezin heeft wat gezongen, vooral de spetterende performances van Mascha met onze Curaçaose dance hit  “Happiness” (Alexis Jordan)  en  van Zoë met “op een Onbewoond Eiland” en Sari "hofd schouders knie en teen" zullen daar in Bergendal nog lang herinnerd worden denk ik, in ieder geval wel door ons.
 

Menimi, Djemongo Boven Suriname

Onze volgende bestemming was “Menimi vakantieparadijs” gelegen ongeveer 25 km stroomafwaarts van Atjoni. Vanaf Bergendal  reisden we per bus naar het zuidelijker gelegen plaatsje Atjoni  om vervolgens per Korjaal over de Surinamerivier naar Menimi vakantieparadijs te komen. De tocht met de boot duurde 1,5 uur. Dit bleek uiteindelijk ons hoogtepunt te worden van onze vakantie in Suriname, vanwege de onvergetelijke indruk die het heeft gemaakt op ons. We dan ook besloten een extra blog te schrijven over deze geweldige plek. Deze komt binnenkort.

Door een ongelukkige sprong in deze prachtige rivier ben ik, René, in een doorn gesprongen die er nu (in Bonaire) nog steeds in zit. Tussen twee vluchten in zijn we in Curacao naar onze dokter Maarten gegaan die me vertelde dat de doorn er vanzelf moet uitzweren...geen surfen dus mmm

In die 3 uur in Curacao beseften we eigenlijk allemaal dat het in die korte tijd ook een thuis geworden was. Dat wordt nog wat als we écht naar Nederland gaan.  Nu heerlijk chillen in Bonaire, daar volgende week meer over.

Groetjes van ons allemaal. xxx

Week 28 en 29 We gaan jullie missen!

Deze week doen we alles voor het laatst, nog een ritje met onze Jeep, spelletjes aan de tafel buiten, zwemmen in de zee met klasgenootjes, nog een keer varen op de boot met Hans en Vicky, laatste keer shoppen en flink inslaan, een keer duiken met Willemien, uit eten, weer borrelen op het strand met Philomijn, biertje pakken met Wiek, eten bij Willemien en Hans, spelen en spelen en spelen met Floor en Tim en logeren natuurlijk.

Volle tassen komen van school met alle werkjes van de kinderen en de rapporten, Zoë gaat over naar groep 7 en Sari naar groep 3. Papa en mama zijn écht super trots op jullie! ♥

We worden voor afscheidsfeestjes uitgenodigd en proberen elkaar nog zoveel mogelijk te zien. Foto’s worden uitgewisseld en afspraken gemaakt. Zowel René als ik hadden nooit gedacht om in zo’n korte tijd een sociaal leven te kunnen opbouwen hier. Vonden we eigenlijk ook niet nodig want we gingen toch weer terug naar Nederland. Nu gaan we hen missen als we in Nederland zijn! Wordt het skypen vanuit Nederland en natuurlijk terug naar Curaçao, Korsow, Korsoú als er op een huis te passen valt.

Natuurlijk hebbe we onze vrienden en kennissen ook uitgenodigd om nog een laatste dans en drankje te doen op 29 juli 2011 bij Cabana om ons uit te zwaaien!

We gaan jullie écht missen!

We proberen nog even niet te denken aan de roltrap die op ons wacht maar pakken de koffers om te genieten van Suriname en Bonaire! Fijne vakantie allemaal.

Lieve groetjes van Mascha, René, Zoë en Sari x

Week 27

Maandag was het tweede pinksterdag en waren we vrij, logisch zou je denken en dus gingen we lekker met zijn vieren op pad. Eerst langs een lokale kunstenares om daar een Chi Chi te kopen als aandenken om dan te kiezen naar welk strand gaan dat we nog niet hebben gehad. Laten we een keer naar het toeristische Mambo gaan aan het Seaquarium beach. Eerst koffie bij Lions Dive om meteen maar even getuige te zijn van de wereldkampioenschappen Sunfish zeilen. Heerlijk weer, eigenlijk bloedheet en heerlijk om te zwemmen in de nog steeds azuurblauwe zee.

Op het Mambo strand is ook Dolfijn FM gestationeerd, hét station waar we elke dag in de auto naar luisteren op weg naar school. Iedere stem herkennen we en ze draaien leuke muziek. Zoë natuurlijk helemaal enthousiast toen we binnen een kijkje mochten nemen én ze samen met Sari een nummer mocht aankondigen: ons Curacao liedje ‘Happiness’ van Alexis Jordan! Dat was echt heel spannend.

Dinsdags pas naar school, heerlijk deze week maar vier daagjes! Wat bleek…we hadden gespijbeld! Omdat ze al een extra vrije dag hebben met Carnaval gaan ze tweede pinksterdag naar school…OEPS!

Ik (Mascha) heb in de ochtend nog heerlijk gedoken met Willemien die me daarna trakteerde op een heerlijk ontbijt.

Verder hebben we deze week vooral afspraken gepland, iets wat we hier nog nooit gedaan hebben, maar de tijd begint te dringen dus het ene feestje naar het andere en nog gauw wat afspreken. Donderdag kwam juf Renaylda (groep 3 van Sari) met haar dochtertjes Nubia en Oceanlin lekker zwemmen en mee-eten. Vrijdag lekker samen ontbijten bij Delifrance in Zuikertuin Mall en dan decadent genieten van de St. Tropez Oceanclub mmm. Nog één keer naar Cabana met Philomijn, Wiek bij ons aan de Polar. Zaterdag na een flinke siësta, om het slaaptekort bij te werken, eten bij Jan en Saskia Fokkelman en Zoë een verassingsgriezelfeestje van Annabel. Nog een keer uit om het niet af te leren en samen weer met Philomijn naar Omundo voor het “Frankie goes to Hollywood” feest.

Na 4 uurtjes slaap fris weer op want Sari mag haar B diploma gaan halen!
Oja, oeps vaderdag vandaag, pfff wat een drukte. Na de zeer goede prestatie van onze dochter een heerlijke vaderdag luch op het terras om daarna afgedropt te worden met Zoë om mee te doen aan het afsluitingsfamiliehockeytoernooi, leuke voor galgje haha. Flink in het zweet en op een enkel puntje na nét niet de finale gehaald, reden dus om maar lekker te gaan zitten met een Polar (lokaal bier) en aan te schuiven bij de bbq. Moge de beste winnen :)

Om 22u gingen de luikjes dicht om de volgende dag te beginnen aan de laatste volle week in Curacao

die Zoë inmiddels heeft ingeluid met haar zwemvaardigheidsdiploma!

Gefeliciteerd meiden!

Week 26 Mariëlle

Week 26 Blog Marielle

Na 6 maanden was het eindelijk zover, we zouden ons zusje weer zien. Mariëlle komt naar ons dushi Korsou! We hebben Mariëlle gevraagd een stukje te schrijven over haar ervaringen.  Zij zal de laatste “gast” zijn die ons gaat bezoeken hier op Curacao. Het aftellen gaat nu echt beginnen…

Hieronder het verslag met natuurlijk de fotoreportage:

Donderdag 2 juni; Na een lange lange vlucht, was ik er dan; op Curacao! Wat was het fijn om mijn broer, schoonzus en mijn lieve nichtjes  Zoë en Sari weer te zien na zo’n lange tijd! Ik kwam ’s avonds aan, half 7 lokale tijd. Maar voor mijn gevoel was het 6 uur later, dus die avond toch maar op tijd naar bed. Natuurlijk wel eerst even bijkletsen, hun prachtige huis bekijken en een plons in het zwembad! Want ook de temperatuur hier was even wennen.

Vrijdag 3 juni; vroeg wakker vanwege het tijdsverschil. Hier hadden René en Mascha al op gerekend dus vandaag een uitje naar Westpunt, de andere kant van het eiland. Zoveel moois gezien die dag. Een soort maanlandschap zag ik, heel apart, een groot plateau van lavasteen. Een prachtige grot, waar je in kon, en waar je de zee onderdoor kon zien (moeilijk uit te leggen, zie foto). En een super mooi strand met het helderste azuurblauwe zeewater dat ik ooit gezien heb (Grote Knip).  

Zaterdag 4 juni; ’s Morgens lekker chillen thuis bij het zwembad (toch nog een klein beetje jetlag) en ’s middags naar een super coole strandtent, Zanzibar, met livemuziek op het strand. ’s Avonds thuis een heerlijke verkoelende duik in het zwembad thuis, in de regen, onder de sterren. Hoe cool is dat!

Zondag 5 juni; Vroeg op! Samen met René naar de hoogste berg van het eiland; de Christoffel berg. Na een stevige klim van ruim een uur stonden we om half 9 ’s morgens op de top. Het was (zeker voor mij, roker en niet-sporter) toch wel even flink afzien, maar ik vond het, zeker toen we boven waren, een hele mooie tocht met een prachtig uitzicht over Curacao. Onderweg naar boven ben ik nog mijn zolen verloren van mijn oude Nomad bergschoenen.  Ik vond het heel leuk om dit samen met mijn broer te doen. ’s Avonds al even voorzichtig op stap. De jetlag was nu wel bijna weg. Samen met René naar een erg relaxte strandtent gegaan, Pirate Bay (oude Hooks Hut), waar een goede reggaeband The Lions aan het spelen waren.

Maandag 6 juni; Een verrassing; Mascha was gisterenavond ook nog even met Zoë gaan happy-hour-en en daar had Mascha geregeld dat we vandaag een rondleiding kregen op HrMs Dolfijn, een onderzeeër van de Nederlandse Marine! Ik weet niet hoe ze het voor elkaar gekregen heeft (?) maar dit was wel heel bijzonder. Normaal doen ze dit niet, privé rondleidingen. Publiek mag alleen op opendagen op de Dolfijn. Maar … wat was dit gaaf zeg, om zo’n onderzeeër eens van binnen te zien (zie foto’s)! ’s Middags, bij René en Mascha in de achtertuin J, naar een super mooi baaitje, het strand van Blue Bay. Jaaaaah …. alweer een super strand. Al die stranden hier zijn prachtig! Ook nog gesnorkeld en heel veel mooie vissen gezien. En daar liep zomaar een Leguaan (Iguana) op het strand. Wat een mooie beesten zijn dat! En, zo heerlijk, ’s avonds in het donker lekker baantjes trekken in hun zwembad. Want het is hier wel echt heel erg warm. ’s Middags zo’n 35 graden. En zelfs ’s avonds en ’s nachts is het hier nog 29 graden.

Dinsdag 7 juni; Vroeg op (6 uur) om met Mascha de kindjes naar school te brengen. De school van de kinderen begint hier al om half 8 ‘s ochtends. Mascha en ik gingen ook nog even de juffrouw van groep 3 helpen om met een groepje kindjes te lezen. Na het lezen zijn we samen in Willemstad, Punda gaan winkelen.

Kleurrijk Curacao! Ik zag natuurlijk het bekende beeld van Curacao, de handelskade, met de typische Nederlandse huizen in verschillende kleuren. Ik dacht, voordat ik naar Curacao ging dat de huisjes alleen daar gekleurd waren, maar je ziet het overal hier op het eiland. Zo mooi en gezellig, al die gekleurde huisjes. ’s Middag even skypen met de kinderen, zoals ik bijna elke dag wel even gedaan heb.  Ik vind het echt heerlijk om hier te zijn, lekker alleen op vakantie, maar ik mis mijn kinderen en Henrie toch ook wel. Maar als ik ze dan even gezien heb op de skype is het weer goed. ’s Avonds met Mascha op stap! Op dinsdag? zullen jullie misschien denken…Ja, hier op Curacao is het elke avond wel ergens feest. We gingen naar Omundo. Een soort trendy café met airco. Wat kunnen die mannen lekker dansen hier zeg. In Nederland ga je even naar buiten om af te koelen maar hier kreeg je dan een klap in je gezicht en ging je binnen afkoelen. Hoewel…dinsdag was de heetste dag en Mascha en ik hebben heel wat zweetpareltjes laten vallen, pfff álles was nat!

Woensdag 8 juni; ’s Morgens natuurlijk een beetje uitslapen en lekker chillen bij het zwembad. ’s Middags naar strand bij Blue Bay snorkelen. Zo heerlijk daar. ’s Avonds moesten de kinderen naar de zwemles. Tijdens het wachten gingen wij een heerlijke pasta eten in het leuke restaurantje boven het zwembad op het terras in de zon! Met je kinderen naar de zwemles gaan is hier toch wel een heel stuk leuker dan bij ons in Nederland, waar we moeten wachten in een suffe kantine.

Donderdag 9 juni; ’s Morgen met René op pad. Hij liet mij weer een ander stuk Curacao zien. We hebben een flinke wandeling gemaakt langs de zoutvlakten. Daar heb ik ook flamingo’s gezien. Na de wandeling zijn we samen gezellig koffie gaan drinken op een heerlijk strandje Porto Mari. Daarna nam René mij ook nog even mee naar een lokaal strandje; Boca Sami. Bij Boca Sami liggen van die leuke kleine bootjes in het water. Dat vind ik er altijd leuk uitzien. Ja … ook weer een geslaagde ochtend. Na de lunch met de kindjes zijn Mascha en ik naar wéér een lokaal strand gegaan waar ook de Curaçaoënaars zich afkoelen in het heerlijke blauwe water: Playa Mariot. Ook mooi! Echt weer … echt al die strandjes hier zijn even mooi, met ieder hun eigen charme. Om me mentaal voor te bereiden op twee late uitgaansdagen toch maar even een vroeg schoonheidsslaapje.

Vrijdag 10 juni; Vandaag was het feest, de kinderen vieren vandaag allebei hun verjaardag op school en ’s middags en ‘s avonds een kinderfeestje. Mascha gaat hier nog wat meer over schrijven. Ik vond het leuk dat ik hier bij kon zijn. In de ochtend hebben we de spulletjes klaar gezet en ben ik met Mascha nog naar Ottrabanda, het Riffort, geweest. Na het ophalen begon het feestje van Sari, wat is dat leuk zeg als je een kinderfeestje kunt houden met een zwembad in de tuin. ’s Avond met René en Mascha op stap, eerst naar een heel leuk cafeetje, Miles Jazzcafe en daarna naar Cabana. Een grote disco op het strand. Niet echt mijn ding, wat te druk en te massaal, maar uiteindelijk (na wat Brightjes en goed gezelschap) toch een hele gezellige avond gehad.

Zaterdag 11 juni; En toen was het alweer Zaterdag. Wat is de tijd snel gegaan. “Time flies when you’re having fun!”  ’s Avonds ben ik meegenomen naar Delicious, een culinair evenement. Heel erg gezellig. Allemaal mooi ingerichte tenten van de beste restaurants van Curacao waar je heerlijke kleine gerechtjes kon bestellen. Heel erg leuk.

Zondag 12 juni; Vanochtend wakker geworden en heel bewust in het zwembad gedoken. De laatste ochtend hier, de laatste keer ’s morgens recht uit bed het zwembad in. De laatste keer …. straks naar het strand. Lagun (de foto’s spreken voor zich, daar zijn echt geen woorden voor!). En dan naar Hato (de snik kwam na het schrijven van dit stukje...)

Lieve René en Mascha. Ik heb het geweldig fijn gehad hier. Wat hebben we veel gedaan. Ik heb een heel goed beeld van Curacao gekregen. Ontzettend bedankt dat jullie dit met mij wilden delen. Ik snap het wel dat jullie het hier zo fijn vinden. En ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid. Dat lijkt me toch ook niet niks, iemand zo de hele week, 24 uur per dag, in je leven, in je huis. Bedankt voor de super mooie ervaring!!  

Dikke knuffel en kus en tot 31 juli in Nederland!

Liefs Mariëlle

Lief zusje, ik vond het geweldig dat je hier bij ons was de afgelopen 10 dagen en dat ik samen met Mascha en kids veel leuke dingen heb kunnen laten zien, horen, ruiken ($%##?!), en proeven van wat inmiddels ook ons kleurrijk eiland is geworden, Dushi Korsou. Vooral die klim samen naar de top van het eiland zal ik niet snel vergeten. Dikke hug en kus van je broer!

Hey zussie, je bent de laatste…en zeker niet de minste. Ik vond het heerlijk je hier te hebben! De volgende op de roltrap zijn we zelf. Ik moet de komende dagen weer even door de zure appel heen bijten (mijn brok zit er al) om daarna weer losgeslagen te genieten van dit super eiland. We gaan er nog alles uit halen wat er inzit, hoewel ik alles al uitgehold heb denk ik J  AYO DUSHI X je zussie

  P.S. Ennuh Mariëlle, vergeet niet, het is, Bon Dia, Bon Tardi, Bon Nochi en Pastechi!!! J

Week 25

Op naar het einde?

De auto staat te koop! Ja hoor we zijn aan het afbouwen. Of toch niet?

Nee hoor, we genieten volop, alsof we morgen al naar huis gaan zo “vieren” we elke dag. Voor we het door hebben zijn we namelijk weer in Nederland en is ons avontuur afgelopen… Nog vier weken en dan gaan we “op vakantie” naar een ander land, Suriname en even naar Nederland, gemeente Bonaire!

Dus we gaan uit eten op onze huwelijksdag op het strand bij Blue Bay, mango's plukken, hutten maken, heerlijk borrelen bij Willemien en Hans voor de verjaardag van Friso, bbq-en met Wiek en Philomijn die zijn verhuisd naar Blue Bay, genieten van het warme buiten uitgaansleven, naar een van de laatste hockey wedstrijden, de Bachelor terugkijken en alle leuke plekjes herkennen, logeren met vriendinnetje Floor en heerlijk decadent genieten op het Hyatt op  uitnodiging van Hans en Vicky. En…halen we ons laatste bezoek op uit Nederland, onze lieve (schoon) zus en tante, Mariëlle. We gaan er een heerlijke tijd van maken en doen we alles nog een keer dik over!

Nee hoor, “we gaan nog niet naar huis, nog lange nie nog lange nie!”

Mountainbike tochtje Curaçao Boca Sami Bellisima

Heerlijk! Het fietsen gaat al steeds beter op Curaçao.
Mijn conditie begint wat op gang te komen.

Week 24 Het andere Curacao

Al 23 weken laten we onszelf en Curacao van onze beste kant zien. Natuurlijk zou je zeggen, je woont toch op een tropisch eiland, hoeft niet te werken, er zijn prachtige stranden, wit zand, palmbomen, koraal voor het oprapen, altijd mooi weer, zonnig, lekker buiten leven, je hebt een zwembad en laat de alcohol rijkelijk vloeien…



Toch is er ook een andere kant van Curacao; eigenlijk klopt dat niet. Dat is óók Curacao. Hét Curacao dat je als toerist niet zou zien. Misschien niet wilt zien. De tegenstellingen zijn groot. Arm en rijk, veilig en onveilig, zwart en wit. Lees de opsomming en bekijk de foto’s, dat is toch andere koek niet?

-Inbraken
-3 kantoortjes voor één handeling
-Mega grote Amerikaanse stores
-Beveiligde resorts en onveilige wijken
-Oude scholen
-Knusse spelletjesdag voor de mannen op zondag ipv naar het strand
-Plastic en hout spoelt aan op de stranden
-Olie in de zee van de Isla olieraffinaderij
-Scholen achter hekken
-Dik hangslot op school
-Strepen op de weg? Met het handje…
-Kunuku huisjes (oude slavenhuisjes) die echt nog steeds bewoond worden
-Slecht wegdek en geen reparatie
-Alles met de auto, geen gefietst
-Straatjes, heel veel! Zonder asfalt maar met stoffen zandweggetjes
-Alleenstaande moeders die de hele dag werken en het kind op school laten staan
-Met de bus 1 uur rijden naar school
-Warm water uit de ketel
-Fastfoodketens
-29 mei, geen geld meer op de bank dus geen boodschappen deze week!
-Polar drinken bij de snack, achter traliewerk
-’s Nachts rijden met de knopjes omlaag

-Reclameborden langs de weg
-Drukke ringweg (schottegatweg)
-Verwoesting door de orkaan Thomas
-Regen, veel regen dit jaar (ja we weten het, jullie hadden heerlijk weer!)
-Afval dumpen in de knoek (de bush)
-Rechts inhalen mag
-Dronken rijden geen probleem
-Blauw haar van het zwembad
-Bijvrouwen (byside)zijn toegestaan (naast je eigen gehuwde vrouw)
-Zwerfhonden over het hele eiland
-Makamba (blanke vrouw/man)
-Windstil en 35 gr…écht niet leuk en dan ook veel …
-Muggen en andere tekende beestjes

En…


Varkensneuzen -en piemels als delicatesse! Mmm


Tot volgende week! Nog 4 nachtjes slapen en dan komt tante Mariëlle! Jippie

Week 23 Curacao - Wat Nu!?

Week 23  Wat nu?

Na het vertrek van Lydia en Roel bleef ik toch wel met een gevoel van “wat mis ik Nederland” achter. Ik doel dan niet op het land Nederland maar meer de dierbare mensen die ik niet dichtbij me heb; waar ik mijn ervaringen persoonlijk mee kan delen en met wie ik juist al die dingen wil meemaken die ik hier meemaak.

Die zondag hebben we wel weer een hele leuke dag gehad met 3 gezinnen (Willemien en Hans  en Wiek en Philomijn met de kinderen totaal 9) door te gaan barbecueën op het strand, iets wat iedere Curaçaoënaar doet om zijn zondag leuk en gezellig door te komen. Toch bleef de volgende dag dat gevoel nog aanwezig. Ik dacht vorige week nog: “waarom vlieg ik niet meteen mee terug?” 

Als ik de foto’s van deze week zie dan zit er echt een foto loos gat van maandag tot vrijdag. Precies de “heimwee periode” die ik na elk bezoek  aan de lijve ondervind en eigenlijk ook pas eind deze week zo kan benoemen: “na bezoek heb ik heimwee.” Je weet dan ineens weer wat er thuis is en vraag je je af waarom je dit ook alweer doet. 

Maar dan komt vrijdag… een heerlijke ochtend met Saskia doorgebracht die hier inmiddels 4 jaar woont en ook weer naar huis moet. We hebben heerlijk gekletst en geluncht op het chique St. Tropez. Zoë had eindelijk een meisje uit haar klas te spelen, Daixvienne en ’s avonds weer naar de zwemles.  Ach dacht ik, laat ik Philomijn (vrouw van Wiek) eens vragen of ze met me mee naar Cabana gaat. Ik had wel behoefte aan een avondje uit. Na wat overtuigingskracht (zij werkt een hele week full-time) besloten  we dan maar meteen gaan.  Als twee pubers nog wat van onze haren maken in de auto en de voorradige handtas make-up op. Gewoon in spijkerbroek want de jurkjes  hingen thuis. Om 20u waren we bij Tu-Tu Tango, om na een ontmoeting met Stephan die een heerlijk verhaal vertelde hoe hij zijn vriendin had ontmoet (Mia>50j) om 23u bij Cabana te dansen. Nadat  Juni Julliet weer klaar was en zelfs de DJ ging stoppen zijn we om 2u met een groepje: Stephan en zijn Mia, Job, Natascha en Gerrit naar het Miles Café gegaan, om daar vrij snel na de sluiting naar “de Boot” te gaan in het Waaigat om het einde van de nacht in te luiden met drinken en dansen…wat een avond. Zoals ze vaak zeggen: “de onverwachtse uitjes zijn vaak het leukst.” Om 05:00 lag ik in bed. Dat was al wel weer een tijdje geleden.

Op zaterdag een beetje de dag proberen door te komen. De volgende keer kies ik wel een zachtaardige poes want die kater was me veel te zwaar: wat een hoofdpijn! ’s Middags lekker naar onze vrienden Hans en Vicky want de kindjes misten ze en vooral ook de hondjes. Daar lekker relaxed gedaan en gepraat over de eerder vertelde gevoelens.  Om 17u weer naar Zanzibar om het alcohol% weer aan te vullen J. René mocht weer lekker op het strand optreden! Onze vrienden kwamen natuurlijk allemaal weer kijken en we hadden weer een heerlijke gezellige avond.  De helft van de stapvrienden kwamen we weer tegen en eigenlijk was het té gezellig om weer naar huis te gaan. Maar…duty calls, de kinderen waren er ook bij dus die moesten naar bed.

René speelde met de zanger het nummer van John Hiath “Have a little faith in me” en ging dit filmen want voor René was het zijn laatste optreden. Tijdens het filmen merkte ik dat de tranen over mijn wangen biggelden…Hans mijn trouwe vriend nam het over en troostte mij. Dit werd mijn WAT NU? moment.  Kun je eindelijk bijna naar huis en besef je ineens dát je dan ook gaat, zonder even terug te kunnen. Heeft iemand een “Teleplaatsmachine” voor me te leen?

Vandaag naar de Vlootdagen en het schip de Rotterdam gezien van de Marine naast nog heel veel andere marineschepen, wat gaaf zeg! René heeft nog een moutainbike wedstrijd gedaan vanmiddag en ik reed met Hans en Willemien terug. Nu is het al weer te laat om te bloggen, de vele foto’s nog niet ge-upload dus een extra dagje wachten want nu (22:23u)wacht mijn bed, morgen weer om 05:50u op. Tot volgende week! 

Hieronder nog de foto's................

Lieve groetjes Mascha en een extra kus voor mama

 

Week 21 en 22 Bezoek van Lydia en Roel aan Curaçao

Op weg naar de sterren en daar voorbij!!!

Met deze kreet van Merlijn vlogen we de zon tegemoet. De eerste vliegreis van de kinderen, dus deze werd met spanning tegemoet gezien. Met zo’n 5 graden vertokken we richting Curacao om daar een uurtje of twaalf later in een tropische hitte aan te komen. Mascha, Rene, Zoe en Sari stonden ons op te wachten en iedereen was helemaal happy om elkaar eindelijk weer IRL terug te zien.
Meteen onze huurauto opgehaald: een Kia Picanto (welke in de volksmond kleine kakkerlak werd genoemd). De kindjes wilden uiteraard niet weer gescheiden worden, dus deze gingen gezamenlijk in de grote jeep richting ons vakantieverblijf villa.knops@bluebayresort. Kleren uit en een duik in een heerlijk zwembad konden nu natuurlijk niet meer achterwege blijven!

De eerste dag moesten wij vanwege het tijdsverschil en de warmte nog een beetje op gang komen. ’s Ochtends hebben we Punda, een wijk in Willemstad, bezocht met vele winkels en lokale markten. Daarnaast hebben vooral genoten van elkaar, het zwembad en het paradijselijke strand met azuurblauw water, wit zand en mooie palmbomen… wat wil je eigenlijk nog meer? O ja, natuurlijk een mega grote taart vanwege mijn verjaardag, maar die smaken natuurlijk nooit zo lekker als ze eruit zien. ’s Avonds tijdens de zwemles van Zoe en Sari lekker pasta gegeten bij Cinco.
Zoe en Sari gingen de doordeweekse ochtenden gewoon naar school en kwamen ons meestal van te voren even begroeten, zodat we de dag zeker niet zouden verspillen met uitslapen. Vandaar dat Mascha en ik op dag 2 al uiterst gemotiveerd op de tennisbaan te vinden waren en ik helaas met 8-0 afgedroogd ben! Ook meteen de snaren van mijn tennisracket kapot geslagen en dus een mooi excuus om deze vernedering niet nog een keer te hoeven ondergaan ;-) ’s Middags hebben wij ons vermaakt met een tripje naar het Sea Aquarium waar we, hoe kan het anders, een dolfijnenshow bezocht hebben en Guusje en Roel een “meet en greet” met een dolfijn hebben gehad.
Voor de vrijdagavond hadden Mascha en Rene Judith (een geweldige oppas!) geregeld voor de kids, zodat wij met z’n vieren lekker konden eten en stappen bij Cabana. Hier speelt wekelijks een duur betaalde pianist (Juni Julliet) zijn waarschijnlijk vaste repertoir van ‘Curacaoaanse skihut-tunes’. Zelfs Brabant van Guus Meeuwis komt hier voorbij (dit geeft een goed beeld van het publiek bij Cabana dat voornamelijk uit Nederlanders bestaat die daar voor kortere of langere tijd verblijven).  De kinderen hadden deze avond voor het eerst samen mogen logeren en vooral Sari en Guusje hebben hierbij flink liggen keeten met het beeld van varkensneuzen en –piemels die Guusje op een lokale markt had zien liggen.

Zaterdag een snorkeltocht gemaakt naar een gezonken tugboat in Bandariba waar we onder water mooie vissen konden bewonderen en ’s avonds lekker met de kids gaan zwemmen en eten bij Zanzibar, de strandtent mét happy hour! Hier hebben vooral Rene, Roel en Merlijn genoten van een reggeabandje dat daar speelde.
Zondag hebben we een tripje gemaakt met een catamaran naar het eilandje Klein Curacao. Erg optimisch gingen we voorop de boot zitten, maar binnen de kortse keren stuiterde deze tegen de golven omhoog en konden we met de grootste moeite “in veiligheid brengen”. Gelukkig was ons beloofd dat de terugreis met de zeilen uit een stuk rustiger zou verlopen. Het eiland was prachtig, een paradijsje… zoals gezegd: Curacao in het klein. We hebben veel gezwommen en gesnorkeld en hebben hierbij zelf nog wat zeeschildpadden voorbij zien komen. ’s Middags terug naar de boot voor een lekkere bbq.
De nieuwe week begon met een tochtje naar Westpunt waar we onder andere het Nationaal Park Shete Boka hebben bezocht (en reusachtige leguaanen ontdekten tussen het lavagesteente!). Het park ligt aan zee en heeft een prachtige rotsachtige kust. Een inham waar de zee met veel kracht een grot binnenrolt was erg indukwekkend, maar helaas moeilijk om op foto’s vast te leggen.  Hierna een bezoek gebracht aan Jaanchi’s, een restaurant gespecialiseerd in het maken van lokale visgerechten. De eigenaar is een lopende menukaart en vertelt gepassioneerd over zijn gerechten.

Op dinsdag helpt Mascha wekelijks mee bij het lezen op de school van de kindjes en ook ik mocht deze keer mee. Het lezen in de klas van Zoe kon deze week niet doorgaan vanwege een druk programma. Vandaar dat wij ons om half acht al meldden bij groep 3 (de “oude” klas van Sari). Hier waren ze ondertussen al begon met het ochtendritueel dat bestond uit veel gezang, gedans en een gebed waar geen einde aan leek te komen. Dit alles werd afgesloten met een knuffelronde waarna wij mochten gaan werken met ons leesgroepje. Dit viel nog niet mee, omdat de kinderen nauwelijks begrijpen wat je zegt en ook niet iedereen met evenveel zin wil meelezen. Hierna lekker met Mascha even wat pastechi’s gehaald voor de lunch en er ook alvast een paar genuttigd als ontbijt (jummie!) Vervolgens gaan shoppen in de Zuikertuin Mall, terwijl Rene, Roel en de kids zich hebben vermaakt op wat strandjes in de buurt van de villa. ’s Avonds geweldig leuk op stap geweest bij Omundo. Hier veel meer lokale mensen dan bij Cabana. Toen de DJ het overnam van de welbekende pianoman kwamen de voetjes pas echt van de vloer en hebben wij het nog tot in de kleine uurtjes volgehouden!
Woensdag -the day after- konden met name de mannen wel wat rust gebruiken en terwijl zij met de kids ’s middags een dutje hebben gedaan zijn Mascha en ik naar Otrabanda, een andere wijk in Willemsstad geweest.

Aan het begin van de vakantie opperde Roel (na wat drankjes ;-) dat hij de vakantie op Curacao een mooie gelegenheid vond om onze relatie na 21 jaar met een huwelijk officieel te maken. Helaas kon dat in zo’n korte tijd niet meer geregeld worden, maar dankzij "personal wedding planner Mascha" hebben we daar toch iets mee gedaan! Mascha heeft een ex-ambtenaar van de burgerlijke stand gevonden die wel vaker dit soort dingen deed. Deze erg spirituele dame heeft ons allevier een avondje “uitgehoord” zodat zij het nodige over de huwelijkskandidaten te weten kwam. Op donderdagmorgen 12 mei 2011  heeft zij een mooie ceremonie verzorgd en stonden wij heerlijk met onze blote voetjes in het warme strandzand van het Resort Blue Bay. De kindjes waren door Mascha en mij van uiterst schattige trouwpakjes voorzien en zij vonden het maar wat cool om hier bij te mogen zijn! Een officieel huwelijk is dit volgens de Nederlandse wet dus niet, maar de vraag ligt al wel bij de gemeente Tilburg hoe we dit nu officieel kunnen bezegelen.

Vrijdagmorgen inpakken, nog een laatste duik in het zwembad en het laatste laagje bruin op de huidjes laten landen. Op het vliegveld nog een laatste drankje, wederom een klein traantje wegpinken na de roltrap, en op zoek naar het vliegveld wat ons naar Nederland zou brengen. Gelukkig duurde de terugreis maar iets meer dan acht uur en kwamen we op Schiphol aan om ongeveer 06:30 waar opa en oma ons al op stonden te wachten.

Mascha & Rene, super bedankt voor alles, groetjes aan Zoe & Sari en tot over 10 weken … *smak*

                                                                                                ********
Let op: Heb je nu nog maar weinig tijd over? Kijk de foto's dan later want het zijn er nog al wat! Zeker incl. "bruiloft"  (selectie van ong. 200/1000)

Oja, we vinden dat ze de hoeveelheid wijn/whiskey en bier wel achterwege gelaten hebben, maar misschien was dat met opzet?!