Het afscheid in Curacao was geweldig, met onze lieve vrienden om ons heen zonder verplichtingen en vol genot en plezier. Heerlijk uit eten om Hans en Willemien te bedanken dat we in het appartement mochten, lomito bbq bij Wiek en Philomijn en nog een laatste keer op de boot bij Hans en Vicky met ach nog een keer bbq. Met de kindjes naar een zwembad met glijbaan en de laatste keer naar de Dolfijnen @ Seaquarium. Eindelijk zijn René en ik toch nog een keer gaan eten bij Mango’s (een aanrader) en als afsluiting een dansfeestje bij Cabana, de vaste dans tent van Mascha.
Op de dag van vertrek werden we vergezeld door Hans en Willemien met de kinderen en Hans Vicky. Philomijn heb ik vanaf de brug nog gezien en ik vond het erg jammer dat ik ‘r geen knuffel meer kon geven. Na 4 koffers en een fiets te hebben ingecheckt en 4 koffertjes in de hand kwam de roltrap in zicht. Na veel omhelzingen en toch weer wat tranen zouden we Curacao voor dit moment verlaten!
De vlucht ging snel en zonder slaap voor iedereen. Toch zenuwachtig voor het ontvangst. JA, het was goed om weer naar huis te gaan. Heerlijk om de ouders weer te zien en zus en zwager. Ook moe en verward. Na 4 uur geslapen te hebben zijn we om goed te beginnen gaan uit eten met een flinke borrel erbij.
Maar nu?
De eerste dag moesten we regelmatig een traantje wegpinken, Max onze trouwe labrador is in Curacao (Ɨ) en liep ons hier ineens niet meer voor onze voeten. De momenten gingen van “wat ruikt het hier lekker tot wat een snert weer”, “wat doen we hier?”, huilen na een skype contact met Curacao en blij om vrienden hier in NL weer te zien. Nu nog kunnen we slecht tegen omgevingen met veel geluiden, waarom weten we niet. Het is heerlijk om te slapen zonder airco maar lopen we te koukleumen door het huis met fleecetrui en het liefst de open haard aan (hebben we toch nog maar even niet gedaan). Genieten we van het fietsen maar missen het strand, de wijntjes met onze vrienden en het hele leven daar.
Onze kinderen? Die gaan niet meer terug! Ze hebben nog niets laten merken dat ze Curacao missen en zijn heel erg blij dat ze hun beste vriendjes en opa en oma hier weer hebben. “Mis je curacao niet?”“Nee hoor Nederland is precies goed voor mij”, zei Zoë. “Heerlijk die koude lucht, vind ik helemaal niet erg”.
De tafel is opgehaald en donderdag gaan we naar Saskia en Pieter onze oude buren uit Curacao die na 4 jaar ook weer terug zijn. We halen dan ons keyboard op.
René is quasi blij: “we krijgen drie droge dagen! Hé hoor je dat? “
Mascha: “Heerlijk, de verwarming op 23, 22 is ijskoud brrr!
Ons thuis? We hebben er nu twee!
Hieronder nog de foto's en onze pageviews van de afgelopen maanden:
| ||
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten