1 jaar later

Beste Curaçao reisblog lezers,

Het is nu 1 jaar geleden dat we met ons gezinnetje in het vliegtuig stapte op weg naar
het zonnige en warme Curaçao om er 7 maanden te verblijven.

Ik en iedereen binnen ons gezin denken nog bijna dagelijks, wekelijks terug aan onze mooie reis, en hoe we daar genoten hebben.  In het begin wilde ik echt niet weg uit Nederland, mijn zaak verlaten en alles wat vertrouwt is achterlaten...  

Nu ik terugkijk op dit avontuur ben ik zooo dankbaar,  ontzettend dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren. Heel eventjes een nieuw leven opbouwen,  ervaringen opdoen, nieuwe mensen ontmoeten, jezelf weer terugvinden, kunnen loslaten, ontspannen, veel geleerd..

Het was geweldig!  De 1e maand was een echte nachtmerrie voor mij,  allemaal donkere mensen om me heen, wat ik als echte bleeksheet niet gewend was, ik was bang. Mezelf toch al enigzins contactgestoord te noemen op dat moment,  werd letterlijk in het diepe gegooid!    We moesten op zoek naar een huis, een geschikte school voor de kinderen (bedankt Chaya Willems!) en een goede auto, die je er hard nodig hebt.

Ik heb vele angsten overwonnen, zoals contact maken met mensen.. hahaha! Ik heb het geluk gehad eventjes deel uit te mogen maken van leuke Curacaose rockband Sleeves wat geweldig was.   Heb toetsen gespeeld met andere muzikanten woonachtig op het eiland met als hoogtepunt, een Bob Marley sessie op een party samen met de Nederlandse artiest Lenny (toen bekend van de Voice of Holland).  

Ik heb gezien hoeveel goede mensen woonachtig zijn in Curaçao en hoe moeilijk sommige mensen het er hebben.    Ik zou willen dat de nederlandse overheid hier meer aandacht aan zou schenken door middel van extra financiele steun voor betere educatie, huisvesting scholen, wegenbouw, afwatering, meer recreatievoorzieningen voor kinderen, kinderopvang (ouders werken bijna soms dag en nacht om rond te kunnen komen)!  

Je hebt Nederland en je hebt de Antillen,  waaronder Curaçao,  waar ik een onbeschrijfelijk fijn gevoel bij krijg als ik de naam uitspreek.  Bij een bezoek aan het prachtige en indrukwekkende Kura Hulanda museum hebben we gezien hoeveel leed de Nederlanders hier in het verleden, tijdens de slavernij hebben aangebracht en dan voel ik me ontzettend nederig en verdrietig.  Het is een tijd die onderdeel uitmaakt van de Nederlandse historie wat zeker in humanitair opzicht als een zwarte periode gezien mag worden.   Ik voel verbondenheid, respect en liefde voor de Curacaoenaren.   De warmte die je er vind in het klimaat maar vooral van de bewoners. 


Ik heb diepe respect voor mijn 2 kinderen, zij moesten naar een vreemde school, nieuwe taal leren, veel huiswerk en leren omgaan met andere regels, regels van de Antilliaanse cultuur.
Ook zij hebben onzettend veel geleerd van de ervaring, veel vriendjes en vriendinnetjes gemaakt.

Mijn vrouw Mascha ben ik ontzettend dankbaar dat ze me heeft meegetrokken of weggetrokken uit onze dagelijkse sleur. Het heeft me als mens bewuster gemaakt van de wereld, en doen beseffen hoe klein ik eigenlijk ben, hoe goed we het hebben als Nederlanders hebben met al onze regels en wetten en voorzieningen en aan de andere kant hoe we ons toch zo beperken in ons denken en doen.
Beperken door onszelf in hokjes te stoppen en snel te veroordelen, dat hebben we geleerd vanaf onze
geboorte. Beperken door stress toe te laten in ons leven en vooral veel materialisme.
De curacaoenaren hebben dit alles niet nodig om gelukkig te zijn, zij hebben elkaar, de verbondenheid, de warmte, de zee, wederzijds respect, liefde. Gelukkig kun je ook in Nederland steeds meer verbondenheid en respect zien opkomen. Als mens willen we toch allemaal hetzelfde toch? We hebben allemaal dezelfde behoeftes, en de meeste zijn GRATIS te vervullen.   Ik weet nu dat het allemaal niet voor niets komt, het begint bij jezelf, en ik doe mijn best om elke dag te genieten en te nemen zoals het komt.    


 Curaçao en lieve vrienden, hopelijk tot snel weer ziens!

Rene Knops