2e week Curacao ervaringen



Goisco Amerikaanse superstore, je weet niet wat je ziet!

Mascha:

Na de eerste week hebben we eigenlijk niet veel anders gedaan dan auto rijden en boodschappen doen. Gek maar je zit op een prachtig eiland en je kunt er niet eens van genieten. Je wordt gek van het drukke verkeer terwijl je thuis de drukte juist wilt ontvluchten. Als toerist zou je dat ook nooit meegekregen hebben want dan zie je alleen de highlights en de mooie stranden en je mooi aangelegd hotel. We zijn ongeveer 3 dagen bezig geweest om een auto te kopen, tja overschrijven gaat nog niet makkelijk en al helemaal niet snel, om hem vervolgens de vierde dag weer terug te verkopen en weer te wachten bij het Belastingkantoor in de Regentesselaan.

Tjee de kinderen wisten inmiddels de weg al!

Ja gave bak hoor de Ford Explorer die we één uurtje hadden toen het tropische buitje er met bakken uit kwam vallen en we de ramen niet meer dicht kregen. René in de stromende regen naar buiten en ik aan de binnenkant samen het raam naar boven proberen te duwen met onze handen plat tegen de ruiten. René nat van de regen en ik van de hitte in de auto want het was 30 graden buiten! De kinderen lastiger dan ooit want ze werden nat en hadden het tegelijkertijd heet. Gelukkig, eindelijk het was gelukt en we zaten droog; nog geen 5 minuten later stopte de regen en brak de zon door. HUP de ramen open…shit dat lukte dus niet, puf puf, mopperen op elkaar: “jij wou hem en ik niet”, “ik zei het nog” en vanuit de achterbank: “mam ik heb het zo warm mijn raam gaat niet open!” Wij bellen met de verkopers, een aardig oud stel uit NL dat al 15 jaar in Corsau woonden, die gelukkig  zo vriendelijk waren om met de wagen naar de garage te gaan maar het bleek niet meer te verhelpen.  Ze hebben het grootste gedeelte van het aankoopbedrag terugbetaald omdat ze het zelf ook heel erg vonden.

Terug naar onze kleine maar droge en met werkende ramen, huur Mazda.

Wat was dat balen zeg nog meer geld betalen aan een huurauto die echt te klein is voor een eiland met slechte wegenbouw. Kunnen we weer opnieuw op zoek en we hebben nog steeds geen internet. Dat is echt balen hoor want je kunt geen contact leggen met de mensen thuis maar het is niet te doen om zo een sociaal netwerk aan te leggen, werk te vinden een huis te vinden naar onze smaak en een auto te kopen. In ons huis nu is nog geen aansluiting en de verwachting is volgende week maar ze (de verhuurster) heeft nog wel eens wat meer beloofd en is ze ook nog niet nagekomen dus of dit gaat lukken weet ik niet. We weten al wel dat we op zoek gaan naar een ander huis waar wel internet is en hopelijk met een zwembad.

Nu hebben we de hele week internet want we verblijven in het huis van Hans (mijn oud collega) en Vicky aan het Spaanse water omdat we op de honden passen: Lus (Loes) en Bob.  Zij gaan genieten van een week vakantie in Panama. Naast de luxe van een vaatwasser en wasmachine die we nu niet hebben genieten we ook van dat heerlijke zwembad…wij vieren ook vakantie!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Welke kant ga ik op??? Pfff

Curacao, 
mijn ervaringen na bijna 2 weken……

Lieve mensen,

Hier een update van mij (René)…

Het is zaterdag 25 december, 1^e kerstdag in Curacao! Het regent al de hele ochtend en nu ook in de middag!

Temperatuur rond de 25 graden, veel regen, muggen. Ik merk dat het verblijf hier na bijna 2 weken nogal wat impact op me heeft. Eigenlijk meer dan ik had verwacht.  Het gevoel van toerist noch het gevoel van inwoner van Curacao is verre van positief op dit moment.    De laatste dagen stonden  met uitzondering van enkele leuke dagen op het strand (als het weer het toeliet) steeds in het teken van REGELEN en BOODSCHAPPEN doen.

Je merkt dat je toch wel internet afhankelijk bent als je het hier niet hebt. Weinig tijd dus om te genieten van de dingen waarvoor je in de 1^e instantie naar Curacao vertrokken bent. Het regent hier bijna elke dag, er zijn erg veel muggen. Communicatie met thuis gaat moeizaam. We hebben gelukkig bij Mc Donalds via een internet verbinding een 1^e Skype sessie gedaan met een van onze vrienden en mijn zus Marielle thuis.

Zeker in deze tijd dat veel dingen niet echt verlopen zoals je had verwacht, valt het soms niet echt mee als je geen beschikking hebt over onbeperkt telefoon of internet. Ik voel me op dit moment erg rusteloos, ik wil graag iets doen maar weet nog niet echt wat….

Ik heb helaas geen van mijn piano’s of synths meegenomen. Ik zou graag willen musiceren, in gesprek komen met andere muzikanten, lekker jammen met anderen. Lekker sporten,  fietsen op mijn mountainbike die ik wel heb meegebracht.

De wegen en het verkeer zijn hier anders dan in Nederland.  De kwaliteit van de wegen is ronduit slecht en soms echt gevaarlijk. Nu met de regen hier ligt er veel water op de wegen, soms komt het via een put op de wegen gewoon omhoog, kleine riviertjes stromen over de wegen.  Gaten van 50 cm diepte zijn hier meer regel dan uitzondering.

Ik vraag me eerlijk gezegd dagelijks af wat ik hier doe op Curacao. Elke dag rijden we vele km’s tussen de enorme drukte op de wegen, we kennen alle winkels, malls, en shops.  Ze hebben hier enorme stores, een overschot aan auto’s rijden af en aan.  Binnen 2 weken hebben we al bijna 400 km gereden om dingen te regelen zoals auto huren, boodschappen, internet aansluiting zoeken etc..

Ik heb grote bewondering voor de positieve instelling van Mascha en het geweldige gedrag van Zoë en Sari. Ze zijn erg lief. Als gezin zijn we de afgelopen dagen bijna alle momenten samen geweest. We voelen ons een goed team. Ik probeer sterk te zijn maar het gevoel en gemis is nog niet echt lekker. Ik hoop dat dit snel verandert. Het is voor mij een ontzettende  beproeving en geestelijke oefening om alles te accepteren zoals het is.  We gaan dit doen, moeten ons aanpassen aan alles.

Tot de verbazing van Mascha, ben ik tot nu toe diegene geweest die het meeste initiatieven heeft genomen  om in contact te komen met de locals.  Het schijnt (naar horen zeggen) dat hier ongeveer 10.000 Nederlanders zich permanent hebben gevestigd.  Je ziet ook veel Nederlanders.  We hebben geen taalproblemen. Kunnen gewoon in het nederlands met iedereen praten, maar we merken dat de Antilliaanse bevolking het op prijs stelt als je wat woordjes Papiamento tegen ze praat. 

Ik heb al een fietsclub gevonden met allemaal Nederlanders, genaamd Klub Bellisima.  Ze zijn met bijna 70 leden toch al een behoorlijke club.

Vandaag heb ik mijn 1^e poging op de mountainbike al met een aantal fikse valpartijen moeten bekopen. Vandaag 1^e kerstdag gaan we met de kinderen lekker uit eten in Otrabanda, het oude gedeelte van Willemstad. Ik wilde ondanks de aanhoudende regen toch wat fietsen.  Helaas moest ik dus al snel weer omdraaien omdat de wegen hier spekglad zijn en de auto’s nog steeds met redelijke snelheid langs je rijden. Ik vond het dus goed om mijn fietsavontuur maar uit te stellen tot een droger moment J

Tot zover mijn ervaringen op dit warme en vochtige eiland Curacao~

Fijne kerst allemaal en een hele goede jaarwisseling